مدادرنگی خنده های جا مانده توی اتاق...

راستی چه کسی بال هزاران را شکست؟

روزی با چشمان شسته به تهیدستان نگریستم،

اصوات با شتاب از حنجره ها می گریختند فرصت نبود! باید میان اصوات «ت» را در گلویم اسیر می کردم ...

کتاب ماهی نمیر، باش که دریا بیاورم دربردارندۀ مجموعه‌ای از غزل‌های معناگرا به قلم پوریا شیرانی است.