شعر معاصر ایرانی

به یاد دارم که آن‌جا با خودم بودم خودم را در یکی از خواب‌هایم گم کردم.

چشمانم را بستند تا پنهان شدنت را نبینم یک، دو...ده سال می‌گذرد

بی قرار «ببر از من قرار و طاقت و هوش» سهی قامت...

می آیی و چه زود....

ماه نشین ماهرو، به ماه ! به مهتاب خیره کن این خوفناک مردمِ مرداب