شبی بارانی در پاریس است، چراغ های بندرگاه کم سو، او باید عشقش را در پاریس رها کند،

برایم از یاس بگو، از یاست، من هم از یاسم با تو خواهم گفت...

تجربه ی زندگی در بی فردایی در مرز گذشته و آینده...

کاپوشینسکی در تمام عمر در اشتیاق سفر می سوخت و مشتاق بود که دقیقا به همان جاهایی سفر کند که جهانگرد معمولی لذت طلب از رفتن به آن ابا داشت

دم توست که در نفسم میدمد....

تکیه داده بر دیوار در آغوشی پرتب و تاب قفل شده اند دوچرخه های مان