تنهایی درون مایه‌ای است که بسیاری از شعرهای گلوک، هر یک به شکا و شیوه‌ای، نقشش را بر خود دارند.

که تو از ازل غمگین بودی، خنده غمگین‌ ترت می‌کند.

نباید فراموش کنیم که با طلوع سپیده دم، همانند شروع یک روز جدید، یک زندگی جدید را آغاز کنیم و به خودمان عشق بورزیم.

(شعر آمریکایی،قرن 20م)

بسیار دوستت دارم و بیزارم از تعطیل یکشنبه

موهای بلندت را جمع کن این آشوب دیوانه ...