در تمام سفرهایم به کربلا هنگام ورود به حرم امام حسین، لحظهای نبوده است که به یاد پدربزرگ شعرهایش را در آنجا زمزمه نکنم؛ اما در این میان یک بیت شعر دیگر هم وجود دارد که هیچگاه نتوانستهام آن را در حرم بر زبان بیاورم؛ بیتی که ترجمه آن به فارسی بدین شرح است که ای پیامبر این حسین همان حسین شماست که باد ریگهای داغ بیابان را به تن زخمی او میباشد. شاید اگر پدربزرگ زنده بود و خودش به زیارت کربلا میرفت باز هم مانند من نمیتوانست آن را بر زبان بیاورد.