شعرهای این کتاب عاشقانه است...

غالبا تنها هستم و آرامش کلبه ام را چشمه و کوهسار تکمیل می کند

لکه های روی پوستت را ببین روحم را گرسنه از سرزمینت نمی برم....

پرنده ها از آسمان پاک شده اند کودکان از کوچه و زنگ در...

اگر سخنی به گزاف گفتم / اما سرانجام پناه من در شعر بود...

در تعریف شعر بیهوده نیست اگر بگوییم شعر آینۀ زمان خود است و یا به قول عی نالقضات خود آینه است و پیشگوی تحولات آینده، و شکنندۀ سنتهای مسدودکننده