در عصای چهارم بیست و دو داستان به قلم نویسندگان، لبنانی سوری و ایرانی وجود دارد که حوادثشان از صافی نگذشته است.

من از دیدن آجرها ذوق میکنم. تماشای بناها مرا به وجد می آورد.

نور چراغ‌ها زودتر راه ساحل را به ما نشان می‌دهند. می‌زنیم به دریای آب روی گندم‌زار همیشه فکر می‌کردم گندم و کشت از بی‌آبی از بین می‌رود.

مجموعه‌روایت «به تماشا نمی‌شود» نیز، ۱۹ روایت از مواجهه با شهدای پرواز اردیبهشت (از حیات تا بعد از شهادت) است که به کوشش زینب علی اشرفی زکی تولید و تألیف شده است.

این کتاب روایت سفری ده روزه به شهرهای بمبئی و حیدرآباد در جنوب هند است.

بادامک سنجاب کوچولویی بود که یک روز توی چاله ای .افتاد. اما این دردسر کوچک باعث شد معنی کار بزرگی را بفهمد...

وطن را خوب می‌شناسم، از آن بهتر تو را. خاکْ عینِ مادر است...

سه سالی می‌ ‏شد که پای نوشتن هیچ کتابی ننشسته بودم.

به سختی از تخت کندم و رفتم پذیرش. زنگ زدم خانه، کسی گوشی را برنداشت...