اما چه میشود که افراد اغلب خود را در روابطی میبینند که «نیروی عشق» آنها را، همانند قطبهای مخالف آهنربا، به سوی یکدیگر جذب میکند؟ رابطهای که ابتدا همانند قصههای پریان است، اما با گذشت زمان به سوهانی تبدیل میشود که با عشق/درد و امید/ یأس روحمان را میخراشد. چرا جذب اشخاصی میشویم که موجب رنجش ما میشوند؟