ولادیمیر نابوکوف، استاد بیبدیل روایتهای چندلایه، بازیهای زبانی و ظرافتهای توصیفی، در این مجموعهی کمتر شناخته شده از داستانهای کوتاهش، چهرهای متفاوت از خود را به نمایش میگذارد. برخلاف تصویری که او را نویسندهای غرق در نبوغ فرمی و ذهنی نشان میدهد، این داستانها گواهی بر نگاه ژرف و صمیمانهی او به زندگیاند. زندگیای که با تمام شکنندگی و دردهایش، همچنان ارزشمند است. این مجموعه روایتهایی از زوال و خاطره، خشم و حسابگری، در هم ریختن مرز حقیقت و خیال، تنهایی و اندوه را به تصویر میکشد و خواننده را به سفری میان تجربههای گوناگون انسانی میبرد.زندگی، با تمام تناقضهایش، در شکوه و تلخی بیبدیلش جریان دارد...