امروزه در نظر گرفتن جایگاه زنان در برنامههای توسعه کشورها، امری انکارناپذیر است. در این خصوص کشور ما نیز از این موضوع مستثنی نبوده و با توجه به مبتنی بودن نظام جمهوری اسلامی ایران بر رکن اسلامی بودن، توجه به همه ابعاد وجودی زن از منظر اسلام در برنامهریزیهای کلان پیشرفت(توسعه)، ضروری است. واکاوی منابع اصلی دینی با استفاده از روش کیفی تحلیل مضمون و با نظر داشتن مؤلفهها، موضوعات و نظریههای اصلی مشارکت زنان در توسعه، استلزاماتی را به دست میدهد که مبتنی بر آنها میتوان به الگویی کلان نگر در خصوص مشارکت زنان در برنامههای توسعه دست یافت؛ الگویی که آموزش متناسب با نقش زنان در خانواده و اجتماع، مشارکت سیاسی متناسب با مسئولیتهای خاص، اشتغال به فراخور شرایط زیستی و ایفای نقشهای خانوادگی و سلامت زنان از مؤلفههای آن است.