اصل و اساس ذهنآگاهی آگاهی و کنجکاوی است. لازم نیست دانشمند علوم اعصاب باشیم تا بفهمیم که وقتی چیزی را آهسته میخوریم، بیشتر به آن توجه میکنیم و طعم واقعیاش را بهتر درک میکنیم. خوردن آگاهانه یعنی همین، یعنی با آگاهی غذا خوردن. وقتی با تمرکز غذا میخوریم، به شکل و شمایل، بو، بافت و طعم آن توجه میکنیم و بیشتر از آن لذت میبریم. تازه وقتی نیمساعت طول بکشد تا یک مشت کشمش، پفک، پاستیل، بادام، بادامزمینی یا هر چیز دیگری را بخوریم، دیگر نمیتوانیم مثل همیشه با ولع آنها را ببلعیم. اینطوری زنجیره ناخودآگاه را پاره میکنیم و با تمرکز کردن از دام عادت بیرون میآییم.
برای اینکه با تمرکز غذا بخورید، لازم نیست شرایط خاص و ویژهای فراهم کنید. ساحل شنی، شمع و عود یا هر چیز دیگری که به ذهنآگاهی ربط میدهند. البته اگر موقع خوردن میانوعده یا غذا، جایی آرام و به دور از عوامل مزاحم مثل کتاب، گوشی هوشمند، تلویزیون و غیره داشته باشید، خیلی بهتر است، اما وقتی قلقش دستتان بیاید، تقریبا همهجا میتوانید با تمرکز غذا بخورید. (لطفا موقع رانندگی این کار را امتحان نکنید!)