…پل دارد جسورتر می شود. می گوید در عالم همه چیز نقطه ی آغاز مشخصی داشته، و پایانی هم خواهد داشت. پل می گوید، یک روز، همه ی چیزهایی که می شناسیم، ناپدید می شود. این حرفی است که او می زند…

آگوست 1939 لندن برای جنگ آماده می‌شود

لئوناردو از او خواهش کرد اجازه دهد مدت بیشتری بر روی آن کار کند، چون از لبخند تصویر راضی نبود. او به لیزا گفت: «اغلب مردم با لب‌هایشان می خندند، اما شما با چشم‌هایتان لبخند می‌زنید.»

من به‌ زودی، خیلی زود، خواهم مُرد. رودخانه‌ها یخ‌جامه‌هاشان را از تن می‌ کَنند و من بر جریان برفابِ واپسین می‌روم... به کجا؟

همه‌ چیز با خوردن یک صبحانه به ظاهر ساده شروع می‌ شود.

در جایی در سوئیس مکانی ساخته می‌شود که آدم‌هایی که فراموشی مطلق گرفته‌اند می‌توانند در دهه‌ی محبوب و مطلوب خود زندگی و تاریخ را از نو تجربه کنند؛ ایده‌ای حیرت‌آور که این مکان یعنی «پناهگاه زمان» را ساخته است.