آنان متوجه میشوند مسئولین سیرک بزرگ شهر با حیوانات بدرفتاری می کنند؛ از جمله با بچه خرسی که مادرش را تازه از دست داده است. آنان نقشه ای میکشند تا بچه خرس را نجات بدهند؛ اما تربیت بچه خرس کار چندان ساده ای نیست...

دلدار گفته بود: من از خداحافظی طولانی بیزارم. یه خداحافظی طولانی، مثل پریدن از یک ارتفاع بلنده. هرچه‌قدر دل دل کنی. هرچه‌قدر این پا اون پا کنی فقط سخت‌ترش می‌کنی. باید چشماتو ببندی و یکدفعه بپری.

آن رسید لعنتی روایتی است درباره سردرگمی و کلاف بازنشدنی مشکلات انسان ها در زندگی شهری،نوعی نقد ریشه ای است بر بورو کراسی و اضطراب زندگی مدرن.

مثل پر کاهی بین آسمان و زمین معلق مانده بودم

نثری پر کلمه و موجز بدنه رمان را ساخته است...

قصه یک پراکندگی انسانی است در شهری مدرن و تاریخ زده...