به پدر که می رسم، شگفت زده، قبل از هر کلمه ای می پرسم: «مگه شما نمردین بابا؟»

(داستان‌های فارسی، قرن 14)

تمام لحظه های عمر من، کنار تو... چرخیدن در تاریکی بود...!

باراندختری ساده است که درگیر عشقی نافرجام می شود.

خورشید مثل اسبی بالدار، بالای گودال آویزان مانده بود. با گردن شکسته و سری که خم شده بود روی سینه‌اش، انگار به سیا نگاه می‌کرد.

دلبستگی چیز عجیبی است