لیزا رادمن که در دهه 1960 در کیپ کاد بزرگ شد، یک دختر کوچک تنها بود. تابستان‌ها، در حالی که مادرش روزها در یک متل محلی کار می‌کرد و بیشتر شب‌ها در بارهای استان اونس‌تاون می‌رقصید، پرستار بچه‌اش ...

میان در ورودی و عبور آدم‌هایی که هر یک دردی داشتند، به عقب برگشت تا به عسل تیره‌ چشمان او که عجیب بازخواستش می‌کرد، زل بزند.

در یک ‌جایی از زندگی آدم‌ها تصمیم می‌گیرند روی پای خودشان بایستند.

(داستان های فارسی، قرن 14)

(داستان ایرانی)

امشب چند تا غم از جنس های مختلف در من اند که هر کدام به تنهایی می توانند مرا از پا بیندازند و عجیب اینجاست که بر پایم و انگار از برخوردشان به هم برقی بجهد و رعدی صدا کند از سرانگشتان من بارانی می بارانند که خواندنی است.