داستان فارسی

داستان‌هایم در مکان‌هایی از جنوب می‌گذرد که اگر از نزدیک ببینید، حیرت می‌کنید. جاهایی که مغز و استخوان زمین از لابه‌لای مرغزارها، تپه‌ها و دره‌های برشته، بستر خشک رودخانه‌ها و بلوط‌های آتش گرفته، خودش را به شما نشان می‌دهد.

همیشه پلاکش را آویزان می‌کرد به دوربین تانک، به همه می‌گفت من که شب و روز تو این تانکم این تانک بدلِ منه.

همه چیز دارد مفهومش را از دست می دهد. زندگی، مقاومت دوست داشتن رابطه... همه چیز انگار مانند چای یخ کرده از دهن افتاده است.

پس، با حذفِ شماره‌های صفحه، متنْ ارجاعِ به خود را دشوار خواهد ساخت و مِیل مدام به ازیادْرفتن خواهد نمود: او، فراموش‌شده، در حاشیه‌های بی‌هیاهو، “خود”ش را خواهد کشت‌.