زمانی که با آن مرد خپله داشتیم پدرم را بر سکویی از موزائیک های خال خالی سفید و سیاه میشستیم مدام حس میکردم پدر لبخند میزند؛ نه اینکه فقط لبخند بزند، بلکه انگار به من لبخند میزد.

این شرح کوچک را به این امید نوشتم که شاید اندکی از زوایای متروک یا تاریک ذهن و زندگی شوپنهاور تصویری روشن تر ارائه کند.

تو چه آرامی در دل طوفانی که میخماند و می پراکند و چه سختی چه استوار و خموشی تو ای پرتو آفتاب نشاط بخش؛

در توراتور ماهتاب آسمان بر فراز کوهی پرنگاهی مردی بلند مردی بزرگ چنگ در باد میکرد

درک اشعار و شخصیت حافظ خود چنان پیچیده است که پس از گذشت شش و نیم قرن از مرگ شاعر بزرگ و طبع صدها کتاب و رساله و مقاله پیرامون وی و دیوانش در شرق و غرب هنوز کسی نمیتواند ادعا کند که او و شعر او را به درستی و به تمامی شناخته است.