"دویست و دهمین روز" داستانی است در چارچوب گفت و گوهای مفصل، متشکل از چندین بخش که ماجرای گشت وگذار دو دوست را در اطراف کوه آتشفشانی آسو در کیوشوی مرکزی تعریف میکند.
کتاب یادداشت های روزانه آلبی ساکس در زندان، نمایشنامهای است در دو پرده و بیست و هشت صحنه، روایت تابآوری یکی از آنها که هنوز امید داشت از پس همه ناامیدیها.
فرضیه من چیست؟ فرضیه من این است که سرمایهداری همین حالا هم مرده، از این نظر که پویایی آن دیگر بر اقتصاد ما حاکم نیست. نقش آن با چیز اساساً متفاوتی جایگزین شده که من آن را تکنوفئودالیسم مینامم.