میرزا محمدحسین شعاع شیرازی (شعاعالملک) از شاعران و تذکرهنویسان اواخر عهد قاجار و پهلوی اول است که در شاعری پیرو مکتب بازگشت ادبی است و در مدح ، هجو ، هزل و ساختن ماده تاریخ تواناست. دیوان وی، که اکنون برای نخستین بار به چاپ رسیده، دربردارندۀ یازده هزار بیت در قوالب مختلف به ویژه قصیده، غزل و قطعه است.
در بخش پایانی این دیوان نامههایی از شعاع و نیز نامههایی از دیگران به او نقل شده است.