امیدوار همین طور یک نفس می خواند : «... و اسب... و مرد ... و حالا یکی از دو : اسب و مرد ... و ماه که در گلوی گرگ ... »

من فقط صدا را شنیده‌ بودم

خدایا چقدر یه آدم می تونه خودخواه و خودپسند باشه

حالا که ذره ذره سرم گرم می‌شد، داشتم چیزهایی را کنار هم می‌گذاشتم و به نتایج روشنی دربارة شریک زندگی‌ام می‌رسیدم

رمان دروازه شباهتی شگرف به زندگی انسان دارد

هر یک از داستان ها در فضای متفاوتی روایت می شوند