به خودم گفتم که من نیز اندک بهره‌ای از جنون دارم، که عقل حکم نمی‌کند شیفته‌ی چنین زنی شوم...

لندن در آن روزها قشنگ و تماشایی شده بود، با پرچم‌های رنگارنگ آویزان از ایوان‌ها یا فراز بام خانه‌ها، و...

در کتاب از غم بال در آوردن پسرش می‌نشیند تا آنچه را که می‌داند یا فکر می‌کند که می‌داند ضبط کند؛ در مورد زندگی مادرش و مرگ او، که به قول خود هاندکه بی‌کلامی ای راکد، یک بی‌کلامی شدید، غم و اندوه را برای همیشه نگه می‌دارد.

یکباره رو به سمت راست گرداند و به کارولینه نگاهی انداخت. اکنون چیزی توجهش را جلب کرد که دیروز از چشمش پنهان مانده بود...

یک باستان شناس مشهور...

(داستان های فارسی، قرن 14)