کتاب "شب‌های روشن" مثل خیلی از داستان‌های داستایوفسکی، یک راوی اول شخص بی‌نام و نشان دارد که در شهر زندگی می‌کند و از تنهایی و این که توانایی متوقف کردن افکار خود را ندارد رنج می‌برد.

"موج‌ها" از زبان شش راوی از خردسالی تا بزرگسالی بیان می‌شود. در فصل آخر راوی داستان، علاوه بر خودش در قالب پنج راوی دیگر فرو می‌رود و رمان را با یک تک‌گویی پنجاه صفحه‌ای به پایان می‌رساند.

این رمان سرشار از لحظات دراماتیکی است که احساسات مخاطب را مدام به بازی می‌گیرد. داستان به خوبی تصویری از تفاوت‌های فرهنگی، جنگ و تعصب را نشان می‌دهد و به مقولات مهمی از جمله سرکوب، فقر و مهاجرهراسی می‌پردازد.

"شب‌های روشن" داستانی تلخ است از عشق و تنهایی...

اورول در کتاب "تنفس در هوای تازه"، بر علیه پیشرفت و تکنولوژی و مرگ ارزش‌های انسانی قلم می‌زند و برای از بین رفتن تمامی خصایل انسانی قدیمی اظهار تاسف می‌کند. این رمان حال و هوای انگلستان پیش و پس از جنگ را با هم مقایسه می‌کند.