اکبر صحرائی (زاده ۱۳۳۹ در شیراز) نویسنده معاصر ایرانی است.

آپارتمانشان آخرین آپارتمان یک برج بلند است. به دیوار اتاق خواب تصویر یک منظره‌زده شده است. منظره دریاست. طلوع خورشید و دو پرنده‌ای که رو به دریا ‌می‌روند. صبح دوش آب سرد. نوشیدن قهوه بی، شکر همراه برشی کیک و مارمالاد....

دیما این روزها خودش را بیش از هر زمان دیگری در گرداب حوادث و افکار گوناگون در حال دست و پا زدن می‌بیند. امید قرار بود بیاید تا بار دیما را سبک کند، اما انگار حضورش باری شده است روی دوش او.

فکر کن یک عمه داری، آن هم نه یک عمه‌ی معمولی، یک عمه ی جادوگر هزارساله. حالا باید او را توی باغچه‌ی خانه‌اش بکاری. دخترعمه‌ات که از قضا عاشقش هم هستی کنار باغچه ایستاده و اشک می ریزد...

این را آن زمان فهمیدم که به عشق تو تا مرز دیوانگی یک نفس دویدم.

از خیاط‌خونه که زدم بیرون، پیاده رفتم طرف خونه. چند قدم که برداشتم باز اون فکر همیشگی اومد سراغم