صدرالدین عینی (۱۸۷۸-۱۹۵۴) از بزرگترین شاعران، نویسندگان، تاریخنویسان و زبانشناسان فارسیگوی آسیای مرکزی است. آثار او نقشی ارزنده در تحولات فرهنگی و ادبی ورارود (ماوراءالنهر) در سدۀ بیستم داشته است.
کتاب اصناف روزنامهنگاری و مطبوعاتی تهران حاوی مشخصههای تشکلهایی است که در این شهر در سالهایی از ۱۳۵۷ تا 1403 برقرار بودهاند. شماری به تاریخ پیوستهاند.