بحث از نظریه پردازان کلیدی را با تأکید بر تنوع باورها و اعمال دینی ترکیب می کند.

گئورگ زیمل دین را قلمرو معیّنی از واقعیت، مانند حکومت یا اقتصاد، نمی شمرد؛

این کتاب از روش جامعه شناختی استفاده کرده و درصدد اثبات این فرضیه برآمده است که در دوران معاصر، پارادایم جدیدی برای دین داری رقم خورده است