من به تو می گویم تا آخرین پشیزی را که داری نپردازی از آن جا بیرون نخواهی آمد.

آن بچه ها همه شاعر بودند اما مردند و مادرشان دارد دق می کند از غصه زل زده اند به شکل ابلهانه ای و عین خیالشان هم نیست

اگر چشمانت را بگشایی شب دروازه های خزه اش را باز می گشاید

البته این ادعا بسیار بعید و دور از ذهن می نماید، اگر گمان کنیم «اربابان جهان» نمایندگان مردم کشورهای خودند

(گفتگوکننده:امید فیروزبخش)

من یک روز تمام را در حالی سپری می کنم که با شور و حال ترانه ای را زیر لب زمزمه می کنم که یادم هم نمی آید چه ترانه ای است

کی از وظایف اصلی تو تصمیم گیری درباره این موضوع است که چه کسانی باید و چه کسانی نباید پولدار شوند.

گمان می کردم / ماه بالاترین نقطۀ آسمان جای دارد

کتاب پیش رو یک رمان کردی منحصربه‌فرد و یک اثر ادبی متفاوت است که از شاهکارهای معاصر کرد به حساب می‌آید و تصویری از زندگی معاصر بشر که با جنگ، اختلاف طبقاتی، درگیری با دشمن، بحران هویت و... گره خورده، به تماشا می‌گذارد.