توشیکازو کاواگوچی در این کتاب زیبا و تأثیرگذار سؤال می‌کند که اگر می‌توانستی فقط یک بار به گذشته برگردی دوست داشتی چه کسی را ملاقات کنی؟

«پس هیچ‌کاری نمیشه برای تغییر زمان حال انجام داد؟» مونجی کادوکورا با کنجکاوی سرش را کج کرد و یک گلبرگ شکوفه‌ی گیلاس از لابه‌لای موهای خاکستری‌اش روی زمین افتاد. زیر نور کم لامپ‌های حبابدار که تنها نور کافه بود، صورتش را تقریبا به دفترچه یادداشتش چسبانده بود و به آن نگاه می‌کرد.

توشیکازو کاواگوچی با روایتی گرم و زیبا به این موضوع می‌پردازد که رها نکردن گذشته چگونه آینده را متأثر می‌کند و از خواننده می‌پرسد: اگر هیچ چیز زمان حال را تغییر ندهد، باز هم حاضری به گذشته سفر کنی؟

توشیکازو کاواگوچی با روایتی گرم و زیبا به این موضوع می‌پردازد که رها نکردن گذشته چگونه آینده را متأثر می‌کند و از خواننده می‌پرسد: اگر هیچ چیز زمان حال را تغییر ندهد باز هم حاضری به گذشته سفر کنی؟

در "پیش از آنکه مهربانی از خاطرمان برود"، پنجمین اثر پر احساس و دلنشین نوشیکازو کاواگوچی، مهمانان جدید کافه می‌خواهند به گذشته باز گردند تا آرامش و تسکین یابند و بتوانند به استقبال آینده‌ای زیبا بروند.

از گفتن پیشاپیش آینده پشیمان نبودم. اما اگر بدون نتیجه دیگری آنجا را ترک می کردم آمدنم به گذشته بیهوده می شد

در یکی از محله های شلوغ توکیو در زیرزمینی کافه ای بخصوص وجود دارد که می تواند انسان ها را به سفر را به سفر در زمان ببرد اما

مخفی کردن غم از یک غریبه یا کسی که مورد اعتماد نیست، کاری بi مراتب آسان تر است.

داستان چهار مشتری جدید را روایت می کند که به امید سفر در زمان به کافه فینیکیلی فینیکیلا آمده اند.