سعدی شیرازی که او را پادشاه و استاد سخن می خوانند و شیخ اجل، در بهشت برین شعر پارسی بوستانی دارد که عطر دل انگیز گل های خوشبوی آن، هر جان شیفته و شیدایی را مست می سازد. این باغبان ادب فارسی، هر بوته ی دلفریب سخن را در این بوستان شکوهمند، با دست شاعری خود هرس کرده و منظومه ای در ده باب عرضه داشته است که تعداد اشعار آن به مثابه ی گل های رنگارنگ و بی نظیر به بیش از چهار هزار بیت می رسد. بوستان سعدی بر وزن متقارب سروده شده است و از این جهت، به سبب یکسان بودن وزن شعری آن با شاهنامه فردوسی، اغلب مقایساتی بین این دو اثر برجسته ی ادب پارسی دیده می شود. همچنین تاثیرپذیری زیادی از فردوسی و شاهنامه اش در بوستان به چشم می خورد.