روایتی است از حکومت‌ های ناکارآمدی که می‌خواهند جباریتشان را به علم نیز تحمیل کنند و سپس فاجعه می‌آفرینند.

داستان حول محور خاطرات دوران جوانی مردی به نام «ولادیمیر رومانوویچ» می‌چرخد.

باریبای جوان و سرکش خوابیدن روی تشکی از کاه طویله، مرغ دزدیدن و فرار از دست صاحب‌ خانه‌ ها را به فرمان‌ برداری از پدر و تربیت کشیش ترجیح می‌دهد.

(داستان های روسی،قرن 20م)

من به‌ زودی، خیلی زود، خواهم مُرد. رودخانه‌ها یخ‌جامه‌هاشان را از تن می‌ کَنند و من بر جریان برفابِ واپسین می‌روم... به کجا؟

بعضی نویسنده‌ها به‌طرز زجر آوری آدم را می‌خندانند.

(داستان های روسی،قرن 19م)

یادداشت‌های زیرزمینی را می‌توان نخستین رمان مدرن دانست، با آن حال‌وهوای کنایه‌آمیزِ هوشمندانه و بیگانه‌اش...