بدین ترتیب سارتر می کوشد حساب واجب الوجود را از انفعال و وازدگی و رخوت و تیره روزی انسان هایی که همه ی فلاکت و بدبختی خود را به خدا و مشیت الهی نسبت می دهند جدا سازد

(تفکر اگزیستانسیالیستی)