گزارش فشرده، اما اساسی از اندیشههای شش اندیشمند (فریدریش نیچه، گابریل مارسل، مارتین هایدگر، ژان پل سارتر، سورن کییركهگور، کارل یاسپرس) عمدهی اگزیستانسیالیست. شرح، متکی بر اثر فلسفی اصلی هر اندیشمند است و بخش نتیجهگیری، به جمعبندی افکار هر شش تن پرداخته، کل این جریان فکری را تفسیر و ارزیابی میکند، میکوشد برداشت نادرست و نقدهای ناروا را بزداید و جنبههای مشترک و نیز انفرادی اندیشههای این فیلسوفان را نشان دهد. نویسنده اگزیستانسیالیسم را نه چون عارضهای از عقلستیزی مرتبط با بیحرمتی و فروپاشی زمانهی ما، بلکه یک دورهی ضروری تجربهی انسانی شمرده، چرا که این فیلسوفان کوشیدهاند تنها اندیشهورز نباشند بلکه بهگونهای شخصی با موقعیت انسان که در موقعیت زمانهی آنها نهفته است زندگی کنند.