نام حسین، یاد حسین و خون حسین، تنها با تبیین اسلام علوی و تشریح مختصات اسلام اموی، زنده میماند و استمرار مییابد. اینکه سجاد (ع) در تمام طول عمرش هر روز و هر ساعت به هر بهانهای از حسین یاد میکند و از مصیبت حسین میگوید و در عزای حسین میگرید، صرفاً تداعی درد و داغ نیست. تبیین هدفی است که حسین جانش را فدای آن کرده است. تشریح مصادیقی است که حسین برای مفهوم کلی آن جان داده است. تثبیت ملاکها و معیارهایی است که حسین با خون خود بر پیشانی تاریخ حک کرده است. اگر پس از عاشورا، رسالت سجاد (ع)، تداوم راه حسین است، این رسالت با تبیین مبانی و ملاکهای تشخیص اسلام علوی و اسلام اموی، محقق میشود. کتاب اگر غم لشگر انگیزد؛ حماسه سجادیه در رثای حضرت امام سجاد (ع) و رسالت او نوشته شده است.