کتاب اول شخص مفرد

در این مجموعه با سبک‌ و سیاق همیشگی‌ موراکامی، راوی داستان‌ها مردی تنهاست که گویی خود اوست. موضوع داستان‌ها خاطرات جوانی، مدیتیشن، موسیقی جَز، بیسبال و کودکی است. موراکامی داستان کوتاه را دریچه‌ای می‌داند به زندگی روزمره‌ی آدم‌های تنهای این جهان. منتقد نشریه‌ی نیویورک‎ تایمز درمورد این اثر می‎گوید: «در این مجموعه به نظر می‌رسد که موراکامی با خواننده احساس راحتی بیشتری می‌کند و اجازه می‌دهد که داستان‌ها حالتی اتوبیوگرافی و اعتراف‌گونه داشته باشند.