کتاب اضطراب (روش های کاربردی درباره پانیک)

آیا شما از اضطراب و پانیک رنج میبرید؟ جاشوا فلچر نویسنده کتاب پرفروش اضطراب وحشت از پانیک نیز همین تجربه را داشته است اما او توانست به طور موفقیت آمیزی بر این وضعیت غلبه کند ادامه تحصیل دهد مشاور شود و در نهایت به یکی از متخصصان برجسته کشور تبدیل شود.
کتاب اضطراب روشهای کاربردی درباره پانیک راهنمایی جامع به زبانی ساده و بسیار کاربردی درباره اضطراب است؛ نوشته کسی که خود راه بهبودی را پیموده و میداند چگونه میتوان زندگی را به شکلی کامل و معنادار تجربه کرد و به شما نیز نشان خواهد داد که چگونه میتوانید همین مسیر را پشت سر بگذارید این کتاب با تمرکز بر اقداماتی عملی که می توانید برای کاهش و غلبه بر نگرانی های تان انجام دهید
کاملا حول محور شما و آنچه برای بهبود زندگی تان باید انجام دهید متمرکز است.
اکنون زمان آن فرا رسیده است که با تصمیمی قاطع پایه های یک زندگی آرام و فارغ از نگرانی را بنا کنید.

حملهٔ عصبی (Panic attack) (crise de panique)، عبارت است از حملهٔ حاد شدید اضطراب همراه با احساس مرگ قریب‌الوقوع اغلب با احساس سکتهٔ قلبی که فراوانی بروز آن‌ها از چند حمله در یک روز تا یک مورد در سال، متفاوت است. اگر میزان حملات حداقل ۲ بار در هفته باشد، فرد به اختلال عصبی دچار شده است. اختلال وحشت‌زدگی، نوعی وضعیت روانی از گروه اختلالات اضطرابی است که با هجوم ناگهانیِ وحشت به بیمار و ترس شخص از وقوع مجدد آن‌ها مشخص می‌شود. این حملات که معمولاً بیش از چند دقیقه طول نمی‌کشند، با علایمی چون تپش قلب، عرق‌کردن، احساس تنگی نفس و فشردگی در سینه، احساس از دست دادن تعادل یا گیجی همراه است. این علایم آنقدر گسترده هستند که افراد فکر می‌کنند دچار سکتهٔ قلبی شده‌اند و می‌ترسند که بمیرند. با وجودی که خود بیمار فکر می‌کند که مرگ یا آسیب جسمی قریب‌الوقوع است، اما حملهٔ عصبی باعث عوارض جسمانی (همانند مرگ یا سکتهٔ قلبی) نمی‌شود؛ بنابراین حملهٔ عصبی، اگر هم روی دهد، مدت محدودی دارد.

حملهٔ عصبی قاعدتاً می‌تواند از بستر بیماری‌های دیگری نیز برای افراد اتفاق بیفتد که اکثر آن اختلالات نیز روحی-روانی هستند. به‌عنوان مثال از شایع‌ترین بیماری‌هایی که با حملات هراس نیز همراه است، گذرهراسی یا خودبیمارانگاری و نیز وسواس فکری-عملی و اختلال دوقطبی هستند. هرچند خطر خودکشی برای بیماران مبتلا به حملهٔ عصبی وجود دارد و هر چقدر ادامه یابد این خطر بسیار بیشتر می‌گردد. درمان عصبی عمدتاً مبتنی بر دارودرمانی و به نسبت روان‌درمانی است. این اختلال از جمله بیماری‌های روانی است که نیاز مهم به دارودرمانی دارد. در حدود دهه ۱۹۲۰ (میلادی) داروسازان و شیمیدانان هم‌زمان با گسترش فناوری‌های پزشکی و برچسب غلط زدن به عقاید خرافاتی و اشتباه در مورد بیماری‌های روانی (به‌عنوان مثال رفتن شیاطین به کالبد انسان‌ها)، که اختلال عصبی از جمله مهم ترین‌های آنها بود، به اولین کشفیات جهت درمان این بیماری رسیدند. آنها با تبیین و تفسیر و ایجاد الگوواره‌های بیماری‌های روانی جهت تشخیص صحیح و سهولت در روند درمان، همچنین اولین داروهای روان‌پزشکی را وارد بازار کردند. در ابتدا باربیتورات‌ها، ضد افسردگی‌های سه‌حلقه‌ای و مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز و نیز برخی روش‌های درمانی گیاهی و ورزشی-تحریکی روانه دنیای اعصاب شدند. داروهای مذکور به دلیل عوارض جانبی خفیف تا نسبتاً زیاد در اکثریت افراد به نوعی مقایسه درمان سرطان به روش شیمی درمانی محسوب شده بودند. تا سال ۱۹۹۸ (میلادی) گرچه هنوز در موارد مقاوم به درمان معمول اختلال عصبی داروهایی نظیر ایمی پرامین به‌عنوان یک ضد افسردگی سه حلقه ای کم خطرتر نسبت به دیگر داروهای دسته خود همراه با یک باربیتورات ساده تجویز می‌شد اما پس از همان دهه و با آغاز قرن بیست و یکم دیگر تجویز این دسته داروها بسیار کمتر گشت. امروزه به صورت روتین و بسیار پرتجویز به جای سه حلقه ای‌ها از مهارکننده‌های بازجذب سروتونین و به جای باربیتوراتها از بنزودیازپین‌ها که به مراتب کم خطرتر هستند استفاده می‌شود. نتایج پیمایش ملی سلامت روان در سال ۱۳۹۰ نشان می‌دهد که شیوع اختلال عصبی با یا بدون آگورافوبیا در ایران حدود ۹/۱ درصد است که در زنان بیشتر از مردان است. معمولاً این اتفاق برای اکثر افراد چند مرتبه در طول زندگیشان رخ می‌دهد، ولی دلیلی بر اینکه آن افراد مبتلا به این بیماری هستند نیست. در صورتی که تعداد این مراتب زیاد شد زمانی است که فرد باید برای تست ابتلا به این اختلال نزد روان‌شناس برود. همچنین حملهٔ عصبی به صورت بسیار اتفاقی و طوری رخ می‌دهند که عامل تحریک‌کنندهٔ اصلی مشخص نیست. افراد مبتلا به این نوع اضطراب اغلب جوان هستند.

حملهٔ عصبی ممکن است با اختلالات دیگر و به خصوص بازارهراسی همراه باشد.^{[پانویس ۱]} مبتلایان به اختلال حملهٔ عصبی اغلب حمله‌های وحشت‌زدگی با زمینهٔ موقعیتی نیز دارند. (یعنی، این حمله‌ها بیشتر احتمال دارد که با قرار گرفتن در معرض یک عامل راه انداز موقعیتی ظاهر شوند؛ اما همیشه با آن همراه نیستند). حمله‌های وحشت‌زدگی وابسته به موقعیت (یعنی، آنهایی که تقریباً همیشه و بلافاصله با قرار گرفتن در معرض یک عامل راه انداز موقعیتی ظاهر می‌شوند) می‌توانند روی دهند اما شیوع کمتری دارند. حملات عصبی می‌تواند به دلیل چندین اختلال از جمله اختلال هراس، اختلال اضطراب اجتماعی، اختلال استرس پس از سانحه، اختلال مصرف مواد، افسردگی و مشکلات پزشکی رخ دهد. آنها می‌توانند تحریک شوند یا به‌طور غیرمنتظره رخ دهند. سیگار، کافئین و استرس روانی خطر ابتلا به حملهٔ عصبی را افزایش می‌دهد. قبل از تشخیص، شرایطی که علائم مشابهی ایجاد می‌کنند باید رد شوند، مانند پرکاری تیروئید، پرکاری پاراتیروئید، بیماری قلبی، بیماری ریوی، مصرف دارو و دیسائوتونومی. درمان حملهٔ عصبی مبتنی بر دارودرمانی و درمان شناختی-رفتاری است؛ که اکثراً هم با موفقیت همراه است. همچنین پرهیز از برخی مواد غذایی و عوامل روانی دیگری که موجب تحریک و افزایش اضطراب بیمار می‌شود نیز به کاهش حملات کمک می‌کند. مصرف قهوه در تشدید و تکرار حمله تأثیر بسزایی دارد و همچنین مدت زمان حمله را نیز شدیدتر می‌کند.