مولانای مهربان نه فقط در دوره‌ای که می‌زیست مرکز دانایی و محبت و شفای روح بود؛ بلکه کلام او امروزه هم در بین تمام انسان‌ها با هر دین و مذهب و قومیتی محبوبیت خاصی دارد و بر جان مینشیند و دردها را التیام داده و روح را به آرامش می‌رساند.

علی‌نامه منظومه‌ای شیعی و بازمانده از سده پنجم هجری است که شاعری به نام یا تخلّص «ربیع» آن را در سال ۴۸۲ ه. سروده است...

یکی از گونه‌های نثر کهن فارسی از ادوار نخستین آن، مجالس عالمانی از خراسان و ماوراءالنهر قدیم است که در قالب کتاب‌هایی تدوین شده و البته کمتر توجه پژوهشگران را جلب کرده است.

(ترجمه اشعار عربی، تصحیح و شرح لغات: حسین استادولی، بهاءالدین اسکندری ،با ویژگی های آموزشی برای دانشجویان)

حاج میرزا حسن اصفهانی متخلص به صفی و ملقب به صفی علی بی شک از بزرگترین عرفای اواخر قرن سیزدهم و اوایل قرن چهاردهم هجری قمری است .

با وجود کثرت تالیفات نجم رازی، مرصادالعباد تحقیقاً شاهکار او است. چرا که از نظر نثر یکی از زیباترین و شورانگیزترین نوشته‌های عرفانی است که در نیمه نخست قرن هفتم هجری، هنگام هجوم مغول تألیف شده‌است.