(داستان های مکزیکی)

همه چیز از شهری دیگر و زندگی ای دیگر آغاز شد. به همین دلیل من نمی توانم این داستان را آن گونه که دوست دارم بنویسم

قرار بود به شهر بروند، در آنجا تحصیلاتشان را تمام کنند، می‌توانستند درآمد بیشتری داشته باشند و چه بسا کاروکاسبی خودشان را به پا می‌کردند. چندان نمی‌اندیشیدند چه می‌خواهند بخوانند یا چه کاسبی‌ای قرار است ترتیب بدهند، و ایملدا فقط نگران این بود که نقشه‌هایشان مثل باقی مردم دنیا عوامانه نباشد. او زنش را در آغوش می‌کشید و به او می‌گفت نقشه‌هایشان مثل باقی مردم نخواهد بود چون آن‌ها مسلما نقشه‌هایشان را محقق خواهند کرد. زن به مردش لبخند می‌زد و به او می‌گفت که تنها چیزی که حقیقتا اهمیت دارد این است که کل زندگی کنار یکدیگر باشند، حتی اگر تمام زندگی‌شان در دهکده ودر بی‌پولی بگذرد. آن روزها مرد هوگو نامیده می‌شد و زن زیبا و جذاب بود.

پاز شاعری پیشرو و آزاداندیش و مقاله نویسی بی همتا بود. شیوه نگارش و نوشتن اش چه در شعر و چه در نثر جادویی و سحرانگیز است و واژه ها و کلمات برای او مفهومی زنده و متحرک دارند.

(شیب شرقی،به سوی آغاز،بازگشت،حرمت و حرمت شکنی)