روی عرشه رفتم به نرده ها تکیه دادم و به آب های تیره خیره شدم

الیف شافاک در رمان ملت عشق، دو روایت موازی شگفت انگیز را پی گرفته است یکی معاصر و دیگری در قرن سیزدهم، در زمانی که مولانا با مرشد روحانی خود و درویشی خانه به دوش، شمس تبریزی مواجه می شود

"آنتونیای من" شاهکاری از ویلا کاتر است که همچون تصویری زنده از زندگی در قلب دشت‌های بی‌کران آمریکا، خواننده را در دنیایی از‌ امید، عشق و استقامت غرق می‌کند.

اما چه مدتی از زمان لازم است تا متوجه بشوی سرانجام نشانه ای از حیات در خلوت مکان جاری خواهد شد یا نخواهد شد؟