پیش از این معمولا در تمام طول روز می نوشتم، در هر ساعتی که دلم می خواست، چون بدنم مال خودم بود

به زنان فرات، مریم، شادیه، عالیه، به تکتم و فاطیما که هنوز نمی‌دانند آزادی‌شان را پایانی‌ست…

شگفتی نوشته‌های تانیزاکی هم در تنوع محتوا و هم سبک آنهاست، و نیز در انسجامی که موضوعِ داستان‌ها دارد

رمانی دیدنی و تماشایی که بسیار دلخراش، خیلی کثیف، خیلی لطیف، خیلی خنده دار است

کتاب ما شروعش می کنیم داستان امید، رشد و دوست‌داشتن است که تنش‌های خشونت خانگی را از نگاه مادری تنها به تصویر می‌ کشد...

ماجرا در هزاران سال بعد اتفاق می‌افتد