لئوناردو از او خواهش کرد اجازه دهد مدت بیشتری بر روی آن کار کند، چون از لبخند تصویر راضی نبود. او به لیزا گفت: «اغلب مردم با لب‌هایشان می خندند، اما شما با چشم‌هایتان لبخند می‌زنید.»

من به‌ زودی، خیلی زود، خواهم مُرد. رودخانه‌ها یخ‌جامه‌هاشان را از تن می‌ کَنند و من بر جریان برفابِ واپسین می‌روم... به کجا؟

داستان های کوتاه فارسی،قرن 15

تاریخ آوردگاه نیک و بد است و دخمه اسراری که شاید برای 2 همیشه سر به مهر بمانند...

برهون دختر جوان و جادوگر است...

همه‌ چیز با خوردن یک صبحانه به ظاهر ساده شروع می‌ شود.