تسلی‌دهندگان اولین و شاید مهم‌ترین اثر موریل اسپارک است. اِولین وو آن را «بسیار اصیل و بدیع» خوانده بود و گراهام گرین «یکی از انگشت‌شمار رمان‌اول‌های حقیقتاً اصیل که تا سال‌ها خوانده خواهد شد.

مانند تمام داستان های املی نوتوم پایانی پیش بینی ناپذیر در انتظار خواننده است.

جنگ. گویی سلین چند دهه پس از مرگ نیز حرف‌های دیگری دربارهٔ جنگ دارد که با جهان بگوید.

ترلس، یکی از این سه نوجوان است که پریشان‌احوالی و آشفتگی‌هایش، ورای دو دست دیگرش، یادآور میل‌ورزی‌های سرشار از شدت شخصیت‌های ساد و درعین‌حال روان زخمی و رنجور مردان و زنان داستایفسکی است...

ناهنجاری تردیدها و هراس‌های وجودیِ انسان و ذهن او را در مواجهه با وقایع و پدیده‌های غریب و ناآشنا می‌کاود.

ژاک قضاوقدری را به‌حق در کنار رمان‌هایی همچون دن‌کیشوت، تام جونز و اولیس جای داده‌اند.