درۀ وحشت آخرین رمان شرلوک هولمز نوشتهٔ نویسندهٔ بریتانیایی، سر آرتور کانن دویل است

متوجه شدم کنجکاوی عمیقی سرتاپای هولمز را فراگرفته است؛ از هاپکینز پرسید: «هاپکینز . . . مطمئنی این خانم ناشناس حتما از این مسیر عبور کرده؟» «بله قربان. راه دیگری نیست.»

سحرگاه شبی بسیار سرد در اواخر زمستان سال ۱۸۹۷ که سرمای هوا آدم را منجمد می کرد کسی چنان شانه ام را تکان داد که از خواب بیدار شدم. هولمز بود

این کتاب ماجرای زندگی مردی است که توانسته از دل سختی‌ها افتخار بیرون بکشد مردی که زندگی برایش به مفهوم کار است و کار نیز به معنای خلاقیت و این هر دو را چنان به هم پیوند‌ زده که تبدیل به یکی از خلاق‌ترین و ماندگارترین مردان روزگار خود شده است.

وقتی غول های قوزی پل نشین محله یکی بعد از دیگری ناپدید می شوند، بنجامین بلانک مشکوک می شود.

الیزابت با خودش می‌گوید: نگاه‌کردن به آدم خوابیده یک مزیته؛ مزیته که شاهد باشی یک نفر هم اینجا باشه، هم نباشه.