کارل شوستر ماجراجوی آلمانی در سال ۱۳۰۶ شمسی و در اوایل حکومت پهلوی اول به ایران سفر کرد. این کتاب شرحی بر جزئیات از کوهنوردی و طبیعتگردی او در کوههای البرز در حد فاصل سفیدرود تا شاهرود است.
اهمیت این کتاب در تصویرسازی ظریف آن از عشق بهعنوان پناهگاه و درعینحال عذابی گریزناپذیر نهفته است. اریش ماریا رِمارک در این رمان، تسلط خود را در بازنمایی و بازنوازی حقایقی جهانشمول - گذر زمان، جستوجوی معنا و تنش ذاتی میان امید و ناامیدی – به رخ میکشد. مسیر شخصیتها، درونیاتشان، رویارویی با ترسها و تنهاییها و البته تکنیک روایی نویسنده باعث میشود کتابخوانان ارتباطی عمیق با شخصیتها و داستان برقرار کنند. ارتباطی که پس از گذرِ دههها، هنوز زنده و مرتبط باقی مانده است.