از نظر کانتور، آموزش بازیگری هرگز به معنی توزیع دانشی از پیش تعیین شده نیست. تدریس برای او، هدایت گروه در روند و رو در رویی واقعی با دشواریهای کار خلاقه و زیستن در تولد یک اثر هنری است. به نظر کانتور، آموزش تئاتر چیزی جز تجربه و حضور عملی در روند یک آفرینش هنری نیست. این کتاب به طور مشخص ترسیم کننده همین روند است: فرصتی استثنایی برای چنگ انداختن همزمان به یک حرکت و نمایش؛ نمایشی که کشف بزرگ فستیوال آوینیون 1990 بود. آه، شب شیرین نمایشنامه به معنی رایج آن نیست