کتاب آه بیابان

یوجین اونیل که از پیشگامان ادبیات نمایشی آمریکا محسوب می‌شود، نمایش‌نامه "آه، بیابان" را در سال 1933 به رشته تحریر در آورد. ردپای مفاهیم اصلی مکتب تعالی‌گرایی در این نمایش‌نامه به خوبی مشهود است. شخصیت‌های آه، بیابان در تلاش برای یافتن هدف و معنی زندگی خود هستند و در این تلاش به تمایلات و شورهای شخصی خود پایبند می‌مانند. این مفاهیم همچنین در شرح طبیعت و دنیای خارج از شهر نیز نمایان است. به طور کلی با توجه به مفاهیمی که در مکتب تعالی‌گرایی وجود دارد، می‌توان نمایش‌نامۀ "آه، بیابان" را در برگیرندهٔ مفاهیم اصلی این مکتب ادبی دانست.
اونیل در آه، بیابان از آثار خیام به عنوان الگوی معتبری از زندگی و عشق برای آمریکای پس از جنگ جهانی دوم الهام گرفته است و با استفاده از شعر خیام، تلاش کرده تا به خواننده نشان دهد که زندگی چقدر می‌تواند پر از احساسات و تلاش برای رسیدن به مفاهیم عمیق‌تر باشد.
در مجموع، از شعرهای خیام در این نمایش‌نامه به منظور توصیف زندگی انسان استفاده شده است. اونیل با به کارگیری این شعرها قصد دارد تا نشان دهد که احساسات و افکار انسانی در طول تاریخ پایدار بوده‌اند و با وجود تمام تغییراتی که در طول زمان در سبک زندگی رخ داده انسان‌ها همچنان با موضوعاتی مانند عشق، خودشناسی و بحران‌های وجودی مواجه هستند. شخصیت اصلی در این نمایش‌نامه، با الهام از شعر خیام تصمیم می‌گیرد که زندگی خود را به نحوی تغییر دهد که باعث شادی بیشتر و غنیمت شمردن دم شود.