(داستان های پلیسی انگلیسی،قرن20م)

پس از درگذشت سرآرتور کانن دویل (خالق شرلوک هلمز)، کوچکترین پسر او، آدریان تصمیم گرفت داستان‌های تازه‌ای با محوریت شخصیت هلمز بنویسد.

سحرگاه شبی بسیار سرد در اواخر زمستان سال ۱۸۹۷ که سرمای هوا آدم را منجمد می کرد کسی چنان شانه ام را تکان داد که از خواب بیدار شدم. هولمز بود

(داستانهای انگلیسی،قرن20م)

متوجه شدم کنجکاوی عمیقی سرتاپای هولمز را فراگرفته است؛ از هاپکینز پرسید: «هاپکینز . . . مطمئنی این خانم ناشناس حتما از این مسیر عبور کرده؟» «بله قربان. راه دیگری نیست.»

داستان با خواندن نامه‌ای عجیب در مورد خون‌آشام‌ها که از طرف آقای موریسن برای شرلوک هولمز ارسال شده آغاز می‌شود.

در کتاب برق نقره‌ای شرلوک هولمزی را خواهیم دید که هیچکدام از قالب‌های ذهنی ما را ندارد و به فضای قرن نوزدهمی خودش چسبیده است.

این ماجرا چه معنایی دارد، واتسون؟