فیودور میخایلوویچ داستایوفسکی (زادۀ ۱۱ نوامبر ۱۸۲۱ – درگذشتهٔ ۹ فوریهٔ ۱۸۸۱) نویسندۀ مشهور و تأثیرگذار اهل روسیه بود. داستایوفسکی عمق و فراز جامعهٔ روسیه را تجربه کرد. شخصیت‌های او در همه رمان‌هایش با مشکلات روانشناسانه و عاطفی درگیرند، اما مهم‌تر آنکه کتاب‌‌هایش از آموزه‌‌های ایدئولوژیک زمان خود الهام می‌گرفتند.
برخی از مهم‌ترین آثار فیودور داستایوفسکی:
جنایت و مکافات: رمانی دربارۀ یک دانشجوی فقیر که به قتل یک پیرزن رباخوار دست می‌زند و در عذاب وجدان فرو می‌رود.
ابله: رمانی دربارۀ یک شاهزادۀ جوان و ساده‌دل که وارد دنیای پیچیده جامعه می‌شود و با مشکلات متعددی روبه‌رو می‌شود.
برادران کارامازوف: رمانی حماسی دربارۀ یک خانواده و مسائل اخلاقی و فلسفی که آن‌ها با آن روبه‌رو هستند.
داستایوفسکی با جسارت به بررسی تاریک‌‌ترین گوشه‌‌های روح انسان میپردازد و به ما نشان میدهد که انسان‌ها موجوداتی پیچیده و متناقض‌اند. آثار او به ما کمک می‌کند تا به پرسش‌های اساسی دربارۀ زندگی، مرگ، خدا و معنای وجود بیندیشیم.
مترجم فرانسوی به‌ویژه این دو داستان را با هم آورده و آن‌ها را به دو شیار عمیق و ناهموار در جادۀ زندگی داستایوفسکی تشبیه کرده است، دو شیاری که در عین متضاد بودن، نقش‌شان یکی است و هر دو به یک‌جا ختم می‌شوند.
نازنین در کنار «شب های روشن» ستوده‌ترین و پخته‌ترین رمانک داستایوسکی به شمار می‌رود، شاهکاری که به قول سوزان سونتاگ همچون هر هنر والایی خود را در قامت یک راز جلوه‌گر می‌سازد.
این رمان واپسین اثر و نتیجۀ تمامی آفرینش های ادبی اوست، حال آن که مدت ها پیش از خلق اثر بیش تر فصل های آن با ایده ها و تصاویر گوناگون از داستان‌های فرعی و رویدادهای متنوع در ذهن نویسنده شکل گرفته بود.
