چراکه همهچیز از قبل در من مدفون شده بود. چیزی میان تراژدی یونانی و کمدی ایتالیایی دیگر نمیدانی در کدام ژانر هستی، در درامی که باید جلوی خندهات را بگیری یا در کمدی مضحکی که حال و هوای غریبی دارد. نه شکوهای، نه درسی، نه حکمتی. فقط چکامهای شکستخورده، شعری در مدح قدرت مطلق بیمعنایی در تقابل با منطق، بینشی فرای خوشبختی و تیرهبختی.