پس وقتی میکوشیم علقل باشیم، چه میکنیم؟ آیا با تمام قوا تلاش نمیکنیم روحمان را جمع کنیم، جای پایمان را محکم کنیم تا دیگر به کالاهای خصوصی وابسته نباشیم که مقید به امور زودگذر است، در عوض، وابستگی به زمانها و مکانها را کنار بزنیم و آنچه را که همیشه یکسان است درک کنیم؟