قسمتی از کتاب:
در پانزده سال اخیر، حرفۀ رواندرمانی گسترش حیرتانگیزی داشته و در جهان غرب، رشدی چندین و چندبرابری را از سر گذرانده است. دورههای اعطای دانشنامۀ رواندرمانی مثل قارچ در دانشگاهها سبز شده و در بسیاری از این دانشگاهها، کرسیهای رواندرمانی راهاندازی میشود. بیرون از دانشگاهها نیز، تعداد دورههای آموزش رواندرمانی چندینبرابر شده است.
بهعلاوه، هرگاه فاجعهای طبیعی رخ میدهد، خدماتی مانند مشاوره در اختیار قربانیان قرار میگیرد. دورههای مشاوره، چه در دانشگاهها و چه در مؤسساتی که بهمنظور برگزاری چنین دورههایی سامان یافتهاند، بهوفور یافت میشوند. چنین رشد عظیمی در رواندرمانی و مشاوره، در پاسخ به یک نیاز رخ داده است. نهادهایی که بهطور سنتی دستی در کار رفع رنج انسانی داشتند، مثل کلیساها و مؤسسات خیریۀ متعددی که از آنها منشعب شدند، دیگر جزء ساختار اجتماعی اکثریت افراد نیستند، اما نیاز به التیام آلام عاطفی، همچنان بر جای خود باقی است. پاسخ به این تقاضا، در انبوه روزافزون روانشناسان و مشاوران نهفته است.