نامههای به جامانده از گذشتگان جزئی از همان مدارک است که از جنبههای گوناگون - جدا از بازنمایی سرشت روحیه و رفتار فردی نگارندگانشان - به مثابۀ پارههایی از تاریخ اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی عصر خود کاربردهایی از جنبه گسترش بینش و آگاهی جمعی دارند که به قول والتر بنیامین پاسخهایی به دغدغه تاریخاند. این کتاب شامل مجموعه نامههایی است از احمد قاسمی (۱۳۵۲) - (۱۲۹۶) عضو کمیته مرکزی حزب توده ایران (۱۳۴۳- ۱۳۲۰) که از فروردین ۱۳۱۴ تا ۲۵ مرداد ۱۳۲۱ به چند تن از دوستان خود نوشته است. بیشتر این نامهها مربوط به دورهای است که حزب توده هنوز تأسیس نشده - جز یک سال آخر این نامه نگاریها - و او هنوز به عضویت این حزب در نیامده بود.